Μεγαλωμένος μέχρι και τα εφηβικά του χρόνια στις Άνω Κλεινές Φλώρινας, ο Θανάσης Παπαστεργίου έζησε τα δεινά και της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου.
Κύρια σημεία
- Συμπάροικος Μελβούρνης αφηγείται μια Χριστουγεννιάτικη εμπειρία εν μέσω εμφυλίου στην Ελλάδα
- Ο κ. Παπαστεργίου ήταν τότε με το αντάρτικο και μόλις 14 ετών
- Στη δίνη του πολέμου οι γιορτές δεν σταματούσαν τους σκοτωμούς
«Στην Ελλάδα έμεινα μόνο 13 χρόνια και έναν χρόνο στο αντάρτικο, όλα τα άλλα εξωτερικό».
Προτού μεταναστεύσει στην Αυστραλία το 1957, είχε κάνει ήδη το πέρασμά του από Αλβανία και Πολωνία.
Όπως εξομολογείται ο συμπάροικος σκηνοθέτης και συγγραφέας αναζητούσε συνεχώς έναν «παράδεισο» ωσότου καταλάβει ότι «πάντα οι άνθρωποι θέλουν κάτι καλύτερο από αυτό που ζούνε».
Source: Thanasis Papastergiou
Αφορμή να μοιραστεί αυτές τις σκέψεις ήταν η εξιστόρηση μιας Χριστουγεννιάτικης ανάμνησης.
Τα θλιβερά εκείνα Χριστούγεννα του 1948 ήταν μόλις 14 ετών στα βουνά της Φλώρινας μέσα στη δίνη του εμφυλίου.
Ο ίδιος με το πλευρό των ανταρτών και απέναντί τους ο Εθνικός Στρατός.
«Μας χώριζε μια μεγάλη χαράδρα και βλεπόμασταν
«Όταν ένας στρατιώτης πήγαινε από ένα σημείο στο άλλο τον πυροβολούσαμε και αυτός έτρεχε σκυφτός να κρυφτεί το ίδιο μας κάνανε και αυτοί», περιγράφει την ατμόσφαιρα, μιλώντας στο SBS Greek.
Παραμονή Χριστουγέννων ήδη θρηνούσαν θύματα, αλλά το μεγάλο σοκ για τον κ. Παπαστεργίου ήρθε ανήμερα, στις 25 Δεκεμβρίου.
Βρισκόταν στον δρόμο της επιστροφής από το τάγμα πίσω στα βουνά.
Ήταν αργά το βράδυ, «πολύ χιόνι και απόλυτη ησυχία, μόνο τα πόδια μου άκουγα που έσπαζαν το χιόνι», λέει.
«Ξάφνου, χιλιάδες σφαίρες και φωτοβολίδες πλημμύρισαν τον ουρανό από όλες τις κατευθύνσεις.
«Ξαφνιάστηκα τόσο πολύ που ξέχασα και την κούραση και το βάδισμα και σταμάτησα και άρχισα να παρακολουθώ το θέαμα».
Δεν είχε όπως λέει κανέναν να του εξηγήσει τί συνέβαινε.
Την απάντηση θα του την έδινε αργότερα ο Λοχαγός...
Ακούστε τη συνέχεια στο...podcast.
Πατήστε play στην κεντρική φωτογραφία για να ακούσετε τη συνέντευξη.
