محمدمیر*، فعال اجتماعی هزاره در آسترالیا، می‌گوید که گروه طالبان در ماه فبروری برای مدت ۱۱ روز برادرش ظاهر را «شدیداً شکنجه» کرده‌اند.
محمدمیر می‌گوید، استخبارات گروه طالبان به تاریخ ۵ فبروری برادر ۴۵ ساله‌اش را از نزدیکی مغازه مکانیکی‌اش در غرب السوالی جاغوری ولایت غزنی بازداشت کرده بودند.
او به اس‌بی‌اس دری می‌گوید: «وقتی که انس (مدیر استخبارات طالبان در جاغوری) برادر و خانواده مرا تهدید کرده، گفته است، 'ما توانمندی این را داریم که برادرت را در آسترالیا از بین ببریم. شما که هیچ مسأله‌ای نیستید و هر جایی بروید، ما می‌توانیم شما را پی‌گیری و از بین ببریم'.»
او می‌گوید، طالبان برادرش را متهم کرده‌اند که در توزیع کمک مردمی که در سال ۲۰۱۸ برای قربانیان جنگ طالبان در السوالی‌های جاغوری و مالستان از آسترالیا فرستاده شده بود، نقش داشته است.
طالبان در ماه نوامبر سال ۲۰۱۸ بر السوالی‌های هزاره‌نشین مالستان و جاغوری در ولایت مرکزی غزنی حمله کردند، اما حمله‌های این گروه توسط نیروهای ارتش افغانستان و مقاومت مردمی دفع شدند.
در جریان این درگیری‌ها هزاران نفر از خانه‌های شان آواره شدند.
محمدمیر در جریان این درگیری‌ها با 'بنیاد خیریه بابه مزاری' در آسترالیا در زمینه جمع‌آوری و هماهنگی کمک‌ها همکاری کرده بود.
او می‌گوید: «در حمله طالبان بر السوالی‌های مالستان و جاغوری در سال ۲۰۱۸ که تعداد زیادی از خانواده‌ها از این دو منطقه آواره شدند، اکثر نهادهای حقوقی بشری و به‌خصوص بنیاد خیریه شهید بابه مزاری در آسترالیا اقدام به جمع‌آوری کمک کردند تا برای کسانی که در جنگ با طالبان آسیب دیده‌اند، کمک‌های عاجل بشری داشته باشند.
«در آن زمان من از جمله کسانی بودم که در این کمک‌ها دخیل بودم.»
بيشتر بخوانيد
پناهنده هزاره علیه حکومت آسترالیا شکایت کرد
«[طالبان] به او (برادرم) گفته‌اند، 'برادرت از آسترالیا پول جمع‌آوری کرده و به مخالفان طالبان کمک کرده است و شما هم از جمله کسانی بوده‌اید که کمک‌ها را توزیع کرده‌اید'، در حالی که برادرم هیچ در جریان این کارها نبود.»
محمدمیر می‌گوید که جنگجویان گروه طالبان در طول ۱۱ روزی که برادرش را در اسارت خود داشتند، دو بار به خانه پدری‌اش حمله‌ور شده و ضمن تهدید به مرگ پدرش، سعی کرده‌اند پسر ۱۳ ساله ظاهر و برادر دومش را نیز با خود ببرند.
آزادی در ازای پول
به گفته محمدمیر، وقتی بزرگان قومی بر والی طالبان در غزنی فشار آوردند، مدیر استخبارات این گروه در جاغوری- که به نام انس شناخته می‌شود- ظاهر را مخفیانه به السوالی گیلان منتقل کرد.
او می‌گوید، انس قبل از این‌که تحت فشار مقامات ارشد طالبان ظاهر را دوباره به جاغوری برگرداند، چندین بار به انواع مختلف او را شکنجه داده و در یک شب سرد زمستانی در پس‌خانه یک مغازه سبزی‌فروشی در گیلان نگهداری کرده بود.
جنگجویان طالبان ظاهر ۴۵ ساله را از نزدیکی مغازه مکانیکی‌اش در غرب السوالی جاغوری بازداشت کرده بودند. Source: Supplied/Mohammadmir
او مدعی است که انس در ابتدای دستگیری ظاهر در بدل آزادی او ۲۵ هزار دالر امریکایی خواسته بود و در نهایت تحت فشار مقامات ارشد خود او را در ازای ۵۰۰ هزار افغانی (حدود ۸۰۰۰ دالر آسترالیایی) آزاد کرد.
او می‌گوید، انس ظاهر را تهدید کرده بود که اگر موضوع پرداخت پول را مخفی نگه ندارد، تمام خانواده‌اش را تیرباران می‌کند.
«گفته بودند، 'شما حق ندارید با هیچ‌کس یا با رسانه‌ها یا با رهبری امارت اسلامی در غزنی بگویید، بگویید که من همین‌طوری آزاد شده‌ام'.»
در یک گفت‌وگوی تلفونی ثبت شده که به دست اس‌بی‌اس دری رسیده، برادر دیگر محمدمیر از یک مرد محلی هزاره که ظاهراً با طالبان همکاری دارد، می‌خواهد که در بدل دریافت پول به آن‌ها رسید بدهد.
اما آن مرد اصرار دارد که بهتر است در اسناد رهایی ظاهر چیزی در مورد پول ذکر نشود.
علاوه بر این، محمدمیر می‌گوید که بعد از دستگیری ظاهر، گروه طالبان به تاریخ ۱۰ فبروری موتر شخصی او را نیز ضبط کرده‌اند.
فرار از کشور
این فعال اجتماعی هزاره می‌گوید که ظاهر بعد از آزاد شدن در ازای پرداخت وجه نقد، همراه با ۲۴ عضو دیگر خانواده به یکی از کشورهای همسایه پناه برده است.
هرچند او می‌گوید از این‌که خانواده‌اش توانسته است با تحمل شرایط دشوار و پرداخت پول هنگفت به قاچاقچیان انسان از افغانستان خارج شوند، خرسند است، اما همچنان در مورد آینده آن‌ها نگرانی دارد.
او می‌گوید: «متأسفانه جای آن‌ها امن نیست و ما نگران وضعیت آینده آن‌ها هستیم.»
او می‌گوید، مسئولان محلی گروه طالبان در السوالی‌ها به عفو عمومی رهبری این گروه هیچ‌گونه پابندی ندارند و خودسرانه مردم را آزارواذیت و شکنجه می‌کنند.
«این‌ها هیچ‌گونه به عفو عمومی که خودشان و رهبری طالبان اعلام کرده‌اند، پابند نیستند. متأسفانه به آزارواذیت و شکنجه مردم ادامه می‌دهند، برادر و خانواده من از جمله کسانی هستند که بدون هیچ دلیل و جرمی قربانی شده‌اند.»
آسیب شدید روانی
محمدمیر می‌گوید که خود و خانواده‌اش در دوران گرفتاری ظاهر زیر فشار شکنجه روحی قرار داشته و متحمل آسیب شدید روحی شده‌اند.
او می‌گوید: «متأسفانه ما بسیار شدید آسیب روحی دیده‌ایم و فعلاً هم وضعیت روحی خانواده و خودم زیاد خوب نیست.»
«بدبختانه، از روزی که برادرم آزاد شد تا این‌که از افغانستان خارج نشد، ما در بدترین شرایط [روحی] قرار داشتیم؛ هر لحظه این احتمال وجود داشت که خبرهای بسیار ناگواری از داخل افغانستان بشنویم، حتا بشنویم که همه اعضای خانواده مان تیرباران شده‌اند.»
این خانواده اکنون تصمیم دارد با درج درخواست پناهندگی در آسترالیا، به صف ۱۴۵ هزار نفری متقاضیان افغان ویزه بشردوستانه آسترالیا بپیوندند.
تا اکنون که بیش از هفت ماه از حاکم شدن طالبان در افغانستان می‌گذرد، حکومت آسترالیا پیشرفت چندانی در زمینه رسیدگی به این درخواست‌ها نداشته است.
بر اساس آخرین آمار دولتی، تا اکنون فقط ۱۰۰۰ ویزه از مجموع ۱۵ هزار جایگاهی که برای اتباع افغانستان وعده داده شده بود، صادر شده‌اند.
*اس‌بی‌اس به دلایل امنیتی از ذکر نام خانوادگی محمدمیر و اعضای خانواده‌اش در این گزارش خودداری کرده است.
گفت‌وگوی اس‌بی‌اس دری با محمدمیر را در بالای همین صفحه بشنوید. برای شنیدن مصاحبه، روی علامت بلندگو بر روی عکس کلیک کنید.
