در سال ۱۹۴۴، رافائل لمکین، وکیل لهستانی، اصطلاح «نسل‌کشی» را تا حدی در واکنش به هولوکاست و همچنین رویدادهای تاریخی قبلی ابداع کرد.
او پیشوند یونانی «genos» به معنای نژاد و پسوند لاتین «cide» به معنای کشتن را با هم ترکیب کرد.
در نتیجه مبارزات لمکین، کنوانسیون نسل‌کشی در سال ۱۹۴۸ تصویب شد.
اکنون بیش از ۱۵۰ کشور عضو این کنوانسیون هستند، به این معنی که آنها مسئولیت پیشگیری و مجازات جنایت نسل‌کشی را به عهده دارند.
اما با وجود صدها رویداد و شرایطی که می‌تواند در تعریف نسل‌کشی گنجانده شود، تنها تعداد انگشت‌شماری به شکل قانونی به رسمیت شناخته شده‌اند.
این به دلیل طیفی از عوامل سیاسی و حقوقی است.
با این حال، این عبارت فقط به زمینه حقوق بین‌الملل محدود نمی‌شود و اغلب می‌بینیم که عبارت «نسل‌کشی» برای توصیف ویرانی‌ها استفاده می‌شود.
بسیاری از محققان معتقدند که این اصطلاح می‌تواند برای بیان اندوه و اعتراض به کار رود.
واسوکی نسیا، پروفسور حقوق بشر و بین‌الملل در دانشگاه نیویورک، گفت: «این تبدیل به راهی برای توصیف تجربیات مختلف سواستفاده شدید می‌شود.»
این قسمت از SBS Examines به تاریخ بحث‌برانگیز جنایت نسل‌کشی می‌پردازد و توضیح می‌دهد که این روزها از این کلمه به چه شکلی استفاده می‌شود.
بیشتر بخوانید
اسلام‌هراسی در زندگی روزمره: SBS Examines
