زمانی برای گفتن واقعیت؛ درک محرومیت های مردمان بومی استرالیا

sbs

Source: SBS

اپلیکیشین رادیو اس بی اس را دریافت کنید

راه های دیگر شنیدن

هنگامی که شاخص های کلیدی رفاهی و اجتماعی-اقتصادی در استرالیا را مورد بررسی قرار می دهیم، مردم بومی و جزیره نشینان تنگه تورس با محرومیت ها و مشکلاتی روبرو هستند که بسیاری از استرالیایی های غیر بومی با اینگونه مشکلات روبرو نیستند. در این بخش از سری برنامه های Settlement Guide به این موضوع پرداخته ایم که چگونه سیاست ها و بی عدالتی های تاریخی همچنان بر محرومیت بومیان استرالیا تأثیر می گذارد.


نکات مهم

  • و اگر شما یک مرد بومی استرالیایی باشید، باید بدانید که این احتمال وجود دارد که از یک نفر هر شش نفر بومیان مرد استرالیایی یا در حال حاضر در زندان هستند یا مدتی از عمر خود را در زندان بوده اند.
  • نگرشها و سیاستهای مربوط به استعمار را می توان مستقیماً با فقدان فرصتها و مشکلات سیستماتیک افراد بومی و جزیره نشینان تنگه تورس مرتبط دانست.

اگر شما در شمار بومیان استرالیایی هستید، ممکن است طول عمر کوتاه تر، سطحی پایین تر از منظر سلامت، تحصیلات، اشتغال و نرخ مرگ و میر نوزادان را در مقایسه با استرالیایی های غیر بومی داشته باشید.

و اگر شما یک مرد بومی استرالیایی باشید، باید بدانید که این احتمال وجود دارد که از یک نفر هر شش نفر بومیان مرد استرالیایی یا در حال حاضر در زندان هستند یا مدتی از عمر خود را در زندان بوده اند.

حال به این موارد نرخ بالای خودکشی، آسیب های روانی و تبعیض روزمره را نیز اضافه کنید.

این آمار واقعا نگران کننده است. ما این را می دانیم زیرا هر چهار سال یکبار کمیسیون بهره وری گزارشی را با عنوان «غلبه بر محرومیت های بومیان استرالیایی» منتشر می کند.

روملی موکاک (Romlie Mokak) کمیسیونر کمیسیون بهره وری استرالیا است.
Romlie Mokak
Productivity Commissioner Romlie Mokak says self-determination is critical to closing the gap. Source: Productivity Commission
او گفت: «گزارش غلبه بر محرومیت های بومیان یک گزارش جامع در مورد رفاه مردم بومی و جزیره نشینان تنگه تورس در این کشور است و هدف اصلی این است که ببینیم آیا اوضاع بهتر شده است، آیا خوب نشده است، چه پیشرفت هایی ممکن است لازم باشد انجام شود». این گزارش حوزه هایی مانند سلامت، آموزش، رشد دوران کودکی و عدالت را مورد بررسی قرار می دهد. کمیسر موکاک می گوید این گزارش ۵۲ اقدام را برای ایجاد تصویری که زمینه های فرهنگی، زبان ها، دور بودن از اجتماع و ترکیب خانواده و نحوه تلاقی آنها را منعکس می کند، بررسی می کند.

او گفت: «در سراسر این اقدامات ما نه تنها علاقه مند به بررسی سلامت، به عنوان مثال، به تنهایی، یا آموزش به تنهایی، بلکه ارتباط متقابل آنها با همدیگر هستیم. و این چیزی است که من فکر می کنم این گزارش را بسیار مفید می کند زیرا همانطور که همه ما می دانیم، همه ما جامع هستیم. ما بخشی از خانواده، بخشی از شبکه های خویشاوندی، بخشی از جامعه خود هستیم و موارد متعددی وجود دارد که بر سلامت و رفاه ما تأثیر می گذارد».
4)	Leetona Dungay and Karina Hogan, Incarceration Nation participants
Leetona Dungay and Karina Hogan, Incarceration Nation participants Source: Joseph Mayers
گزارش ۲۰۲۰ نشان می دهد که پیشرفت در دوران کودکی و تحصیل در دوران کودکی بهبود یافته و میزان مرگ و میر نوزادان نیز کمتر شده است.

همچنین در این گزارش یک سری نگرانی های عمیق مانند افزایش تعداد کودکان در مراقبت های خارج از خانه نیز برجسته شده است.

آمارها نشان می دهد که حذف فرزندان بومی و جزیره نشینان تنگه تورس از خانواده و ساختار خویشاوندی آنها با تعداد بیش از حد آنها در سیستم های قضایی جوانان و متعاقبا حضور آنها در زندانهای بزرگسال ارتباط مستقیم دارد.

SYDNEY, AUSTRALIA - FEBRUARY 4 : Incarceration Nation - Documentary stills shoot on February 4, 2021 in Sydney, Australia.
Indigenous men make up 27 per cent of prisoners in Australia. Source: Joseph Mayers
روملی موکاک گفت: «نخستین ملتهای ما که در زندان حضور دارند همچنین از منظر درصد جمعیت کشور نیز در شمار بالاترین ها در جهان محسوب می شوند. از زمان تاسیس کمیسیون سلطنتی در سال ۱۹۹۱ در مورد «مرگ سیاه پوستان در بازداشت» تعداد بومیان استرالیایی به عنوان درصدی از کشور که در زندان حضور دارند نیز دو برابر شده است. یعنی از ۱۴ به ۲۸ درصد. بنابراین اوضاع بهتر نشده است».

هلن موریسون تهیه کننده مستند جدید شبکه تلویزیونی NITV یعنی Incarceration Nation است.

او می گوید زندانی کردن بومیان استرالیایی سالانه هشت میلیارد دلار هزینه دارد.

او گفت: «این هزینه بسیار وحشتناک است، اما بدتر از آن بین رفتن فرهنگ، خانواده و آسیب بیشتر ناشی از ارتباط با افرادی است که به زندان می روند، و این معضل همچنین به نسل بعدی هم منتقل می شود و آسیب های بین نسلی چیزی است که کشور ما هیچگاه با آن روبرو نشده است. منظورم نخستین ملل ما است».

نگرشها و سیاستهای مربوط به استعمار را می توان مستقیماً با فقدان فرصتها و مشکلات سیستماتیک افراد بومی و جزیره نشینان تنگه تورس مرتبط دانست.

طرز رفتارهای گذشته، مانند از دست دادن زمین و فرهنگ ، دستمزد سرقت شده و خشونت، فقر و دیگر معایب را از نسلی به نسل دیگر منتقل می کند.

روملی موکاک می گوید این نکته بسیار مهم است که بدانیم در حالی که مردم در زمان حال زندگی می کنند اما همه ما محصول گذشته خود هستیم.

او گفت: «بنابراین نه فقط مردم بومی و جزیره نشینان تنگه تورس، بلکه افرادی که در سراسر جهان برای رسیدن به این مکان سفر کرده اند، با تجربه و تاریخ خاص و منحصر به فرد خود به این کشور آمده اند  و این موضوع باید درک شود».

از سال ۱۹۱۰ تا ۱۹۷۰ کودکان بومی استرالیایی به اجبار از خانواده های خود جدا شدند و تحت سیاست های دولت، ریشه های فرهنگی آنها از آنها جدا نگهداشته شد.

این امر بر اساس این ایده شکل گرفت که این کودکان رفته رفته به جامعه سفید پوست تبدیل می شوند. از این کودکان همواره عنوان «نسل های سرقت شده» نام برده می شود.

امروزه استرالیایی های بومی در قید حیات هستند که از اعضای نسل های سرقت شده هستند یا دارای فرزندی از این نسل ها هستند.

همرسانی کنید