پروژه اسنویی ۲.۰، یک برنامه بزرگ تولید انرژی های تجدیدپذیر در استرالیا است. این پروژه به منظور اطمینان از تامین انرژی کشور و گذار پایدار از انرژی های فسیلی به انرژی های پاک و ارزان در نظر گرفته شده است.
در این برنامه دو سد تانتانگارا (Tantangara) و تالبینگو (Talbingo) با ایجاد تونلی به طول ۲۷ کیلومتر به یکدیگر متصل خواهند شد و یک نیروگاه زیرزمینی برق ساخته خواهد شد.
آب در زمانی که تولید انرژی برق بیش از تقاضاست به سد با ارتفاع بالاتر پمپ خواهد شد و بعد وقتی که تقاضا برای انرژی برق زیاد شد، به سمت سد پایین تر رها می شود و برق تولید می کند.
بنابراین، این پروژه انعطاف پذیری زیادی در تولید برق خواهد داشت و با استفاده مجدد از آب در یک چرخه بسته و استفاده از انرژی های خورشید و باد برای پمپاژ آب، بازدهی تولید انرژی تجدیدپذیر را به حداکثر خواهد رساند.
انتظار می رود که فاز اول این پروژه در اوایل سال ۲۰۲۵ به بهره برداری برسد و پس از آن کم کم شش ژنراتور آن به تدریج وارد مدار شوند. به همین منظور، سه دستگاه بزرگ حفاری تونل وارد استرالیا شدند تا کار روی حفاری این تونل عظیم را آغاز کنند.
شرکت ویبیلد (Webuild) با همکاری چند شرکت دیگر، رهبری اجرای این پروژه را بر عهده دارد. رمو گراندوری (Remo Grandori)، مدیر بخش طراحی سازه ها و تجهیزات این شرکت حفاری تونلی ساخته است که می توانند تونل هایی با شیب های تند به سمت بالا یا پایین حفر کنند. او اضافه کرد که هنگامی که این تونل با شیب متغیر حفر شد، دری جدید پیش روی طراحی سازه های برقابی و پروژه های عمومی زیر زمینی گشوده خواهد شد.
آقای گراندوری در ادامه گفت: «لازم بود چندین فناوری جدید و گوناگون را توسعه دهیم. این فناوری ها علاوه بر فناوری حفاری تونل، شامل توسعه سیستم های حمل و نقل برای مصالح و نیروی کار برای دسترسی به مناطق با شیب متغیر و شدید است. علاوه بر آن باید مطمئن می شدیم که این فناوری ها با استانداردهای سختگیرانه ایمنی در استرالیا هم تطابق دارند».
اجزای دستگاه های عظیم حفاری تونل با کشتی از آلمان و چین وارد استرالیا شدند. برخی از این اجزاء به تنهایی بیش از ۱۷۴ تن وزن دارند و پس از تخلیه از کشتی روی تریلرهای مخصوصی قرار داده شدند تا راهی محل اجرای پروژه شوند.
اجرای این پروژه جاه طلبانه البته منتقدانی هم داشته است. نویسندگان معتقدند که ادعای طراحان پروژه در ذخیره انرژی های تجدیدپذیر به صورت آب پشت صد، دست کم در یکی دو دهه آینده عملی نیست و آنچه این پروژه به ذخیره آن خواهد پرداخت، برقی است که توسط منابع فسیلی تولید شده و پمپها را به حرکت در می آورد.
علاوه بر این اتصال دو سد و پمپ کردن آب، به عقیده برخی دانشمندان می تواند توازن زیست محیطی این دو محیط آبی و آبرزیان را در معرض خطر قرار دهد.
با همه این مخالفت ها، دولت فدرال استرالیا مصمم است که این پروژه را به انجام برساند. نیروگاه های برقی که پیشاپیش در این دو سد فعال هستند و تحت عنوان اسنویی اسکیم (Snowy Scheme) فعالیت می کنند، در حال حاضر یک سوم کل انرژی های پاک استرالیا را تامین می کنند. اجرای پروژه اسنویی ۲.۰، ظرفیت تولید این نیروگاه ها را دو هزار مگاوات افزایش خواهد و علاوه بر آن امکان ذخیره انرژی را به نحو بی سابقه ای فراهم خواهد کرد.
