نسل پیش ساکنان سیدنی، وقتی با قطار به Cabramatta در غرب سیدنی می رسیدند و از ایستگاه خارج می شدند، ناخودآگاه وارد بازار شلوغ و پر تکاپوی هرویین می شدند. جایی که محل گروه های تبه کار مسلح بود.
به گزارش نیویورک تایمز، امروزه تعداد دستگیری ها در این منطقه بسیار کمتر شده است. دلیل آن هم کار گسترده پلیس، دخالت دولت و تلاش ساکنان منطقه است. همه اینها باعث شده است که Cabramatta به طور کامل تغییر کرده و به منطقه ای زنده تبدیل شود، جایی که بهترین غذاهای ویتنامی در سیدنی را می توان در آن یافت.
این منطقه در دهه 1970 به خاطر نرخ بالای تبه کاری در آن مشهور شد. سیل قاچاق مواد مخدر همزمان با ورود تعداد زیادی از پناهندگان و آوارگان ویتنامی در این منطقه به راه افتاد. این مهاجران، جزء نخستین گروه مهاجران غیر سفیدپوست بودند که بعد از توقف کامل اجرای سیاست استرالیای سفید در سال 1973 به کشور وارد شدند. بسیاری از آنها با پذیرش خطر غرق شدن، پس از جنگ ویتنام با قایق خود را به استرالیا رساندند.
در دوره ای که سیاست نگهداری پناهجویان در خارج از استرالیا در حال انجام است، مرور تجربه Cabramatta نه تنها چالش های پیش روی جوامع پناهجویان را نشان می دهد، بلکه مشخص می کند که چطور این جوامع تکامل پیدا می کنند.
امروزه نشانه های کمی از Cabramatta قدیمی باقی مانده است. در شلوغ ترین شاهراه این منطقه، یعنی John Street، چایخانه، مغازه فروش تلفن و یک رستوران قرار دارد و تعداد زیادی مغازه پارچه فروشی و خواربار فروشی هایی که محصولات ویتنامی را عرضه می کنند در آن وجود دارد.
تنها کمتر از ده درصد ساکنان این منطقه متنوع فرهنگی نیاکانی استرالیایی یا بریتانیایی دارند. وقتی مثلا به محلی مثل Usual Cafe که یک قهوه خانه مدرن در نزدیکی John Street است می روید و کارکنان بار را با لباسهای کتان و در پس زمینه ای از گیاهان شاداب و کاشی های سفید می بینید، بیشتر این چند فرهنگی بودن نمایان می شود.
ساکنان این منطقه قبل از اینکه به آنجا بیایند اغلب استرالیایی ها یا مهاجران اروپایی از قشر متوسط کارگری بودند. یک مرکز آلمانی-اتریشی در نزدیکی ایستگاه قطار یکی از معدود باقیمانده های آن دوران است.
آقای Andrew Jakubowicz که پروفسور روانشناسی در University of Technology در سیدنی است به New York Times گفت که در دهه هفتاد، هرویین ابتدا توسط کارگران خدماتی آمریکایی از جنوب شرق آسیا به سیدنی آورده شد. این منطقه با ارتباطاتش با گروه های مافیایی ایتالیایی و ارتباط جدیدش با جنوب شرق آسیا، خیلی زود به قطب توزیع مواد مخدر شهر سیدنی تبدیل شد.
پروفسور Jakubowics اضافه می کند که برای ویتنامی های زخم خورده از جنگ، نبود یک جامعه آسیایی در Cabramatta بسیار نا امید کننده بود. هیچ پیش زمینه تاریخی و ساختاری برای پاسخ به این نیاز وجود نداشت و استرالیا هنوز خیلی نژادپرست بود.
بسیاری از کودکان ویتنامی که در آن دوره به استرالیا آمدند، همراهی نداشتند. بقیه هم که پدر و مادری داشتند، تمام روز به حال خود رها می شدند چون والدینشان ساعت های طولانی کار می کردند. برخی از این تازه واردهای کم سن و سال با هم دوست شده و وارد تجارت مواد مخدر می شدند و بازار هدفشان هم مردم جامعه خودشان بود.
در سال 1994 خشونت ها در این منطقه با قتل John Newman، نماینده این منطقه در پارلمان ایالتی بالا گرفت. رقیب او که یک سیاستمدار محلی بود که از ویتنام به استرالیا مهاجرت کرده بود در این ماجرا مقصر شناخته شد.
این جریان، اولین قتل سیاسی استرالیا بود و باعث شعله ور شدن آتش عقایدی شد که مهاجران را عامل خشونت می دانست.
ناامیدی از بی قانونی شهر نهایتا منجر به دخالت پارلمان شد. گزارش سال 2001 پارلمان منجر به ایجاد برنامه های درمان اعتیاد و دخالت دولتی با استخدام تعداد بیشتری افسر پلیس شد که قدرت وسیعی در مقابله با جرایم مربوط به مواد مخدر داشتند. سطح فعلی تبه کاری در این منطقه و پس از این اقدامات در حد دیگر نقاط سیدنی است.
بر اساس نتایج آمارگیری سراسری سال 2016، ویتنامی ها هنوز گروه قومی غالب در Cabramatta هستند که 33 درصد جمعیت حدود 22 هزار نفری آن را تشکیل می دهند. چینی ها با 24 درصد و کامبوجی ها با هشت درصد در رده های بعدی قرار دارند. در این منطقه دستکم چهل گروه قومی دیگر هم نمایندگانی دارند.
آقای Frank Carbone، شهردار Fairfield City که منطقه ای از غرب سیدنی است که Cabramatta را در بر می گیرد به New York Times گفت که از ژانویه سال 2016 که حدود هفت هزار پناهجوی جدید در این منطقه ساکن شده اند، دولت فدرال هیچگونه حمایت مالی از این منطقه انجام نداده است. ورود این مهاجران باعث بروز تنش هایی از نوع آنچه در دهه هفتاد رخ داد، شده است.
البته همه مشکلات Cabramatta به این ختم نمی شود. قیمت مسکن مثل دیگر نقاط سیدنی سر به فلک کشیده و به میلیون ها دلار می رسد و شاید لازم باشد طرحی جدید برای پیشگیری از مشکلات قبلی در این منطقه اجرا شود.
