پناهندگان و مدافعان پناهجویان در استرالیا، معامله بریتانیا را برای انتقال پناهجویان ورودی با قایق به کشور رواندا، به شدت محکوم کرده‌اند.
این اقدام با عنوان اقدامی غیرعملی و غیرانسانی و دارنده بازتاب منفی سیاست استرالیا در مورد پناهجویان توصیف شده که مورد انتقاد بین المللی گرفته است.
بریتانیا هفته گذشته اعلام کرد که به روآندا ۲۱۲ میلیون دلار پرداخت خواهد کرد که به موجب آن هر کسی که در سال ۲۰۲۲ به طور غیرقانونی وارد این کشور شود، به رواندا فرستاده خواهد شد و در صورت موفقیت در کسب ویزا، در آنجا باقی خواهد ماند.
"آنها زندگی ما را انکار کردند"
تانوش سلواراسا که خانواده خود را در سریلانکا گذاشته تا به استرالیا برسد، کشوری که آن را سرزمین امید و حفاظت می دانست.
در عوض، او به مدت شش سال و نیم در یک مرکز بازداشتگاه برون‌مرزی در جزیره مانوس بازداشت شد.
او می‌گوید که این واقعیت تلخی بوده و نگران است که این آینده بسیاری از پناهجویانی باشد که امسال از طریق کانال انگلیس به بریتانیا می‌رسند.
او گفت: «زمانی که در بازداشتگاه برون‌مرزی زندانی شدیم، هیچ کمکی از دولت دریافت نکردیم.
آنها هر روز زندگی ما را در آنجا انکار کردند، به همین دلیل ما ۱۳ نفر انسان بی گناه را در آن جزیره از دست دادیم.»
آقای سلواراسا در ژانویه ۲۰۲۱ از بازداشت آزاد شد. اکنون او فعال حقوق بشر و مدافع کسانی است که به دنبال پناهندگی در استرالیا و سراسر جهان هستند.
او در پارلمان بریتانیا در مورد تروما و وحشتی که در دوران بازداشت برون مرزی با آن روبرو بوده سخنرانی کرده است.
برای او، تصمیم دولت بریتانیا برای انتقال برون مرزی پناهجویان به رواندا ویرانگر است.
آقای سلواراسا گفت: «آنها اکنون نمی دانند که این موضوع چقدر بر آینده افرادی که به بازداشتگاه برون مرزی فرستاده می شوند تأثیر می گذارد. آنها هنوز متوجه نیستند که من قربانی آن سیاست هستم.»
"قاچاقچیان شرور"
این در حالی است نگرانی ها در مورد مهاجرت عامل بزرگی در رای گیری برگزیت در سال ۲۰۱۶ بود و بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا برای عمل به وعده خود برای "بازپس گیری کنترل" مرزهای بریتانیا تحت فشار بوده است.
آقای جانسون می‌گوید این طرح مردم را از اقدامات خطرناک برای عبور از کانال انگلیس منصرف می‌کند و گروه‌های قاچاق انسان را از کار می‌اندازد.
آقای جانسون پنجشنبه گذشته گفت: "این قاچاقچیان شرور از افراد آسیب پذیر سوء استفاده می کنند و کانال را به قبرستانی آبی تبدیل می کنند که مملو از مردان، زنان و کودکانی است که در قایق های غیرقابل تردد غرق می شوند و در کامیون های یخچال دار خفه می شوند."
آقای جانسون می‌گوید: "ما باید این تجارت وحشتناک را متوقف کنیم و قاچاقچیان مردم را شکست دهیم. به همین دلیل است که ما لایحه ملیت و مرزها را تصویب کنیم که برای اولین بار به ما اجازه می دهد بین افرادی که به طور قانونی و غیرقانونی به اینجا می آیند تمایز قائل شویم."
اما لری باتینیک، افسر ارشد حقوقی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، می گوید که سیاست های مشابه در گذشته ناموفق بوده است.
آقای باتینیک گفت: "من قبل از آمدن به بریتانیا در اسرائیل کار می کردم. آنها، به صورت داوطلبانه، اریتره ای ها را به رواندا، سودانی ها را به اوگاندا می فرستادند و مردم در عرض یک هفته از رواندا نقل مکان می کردند."
وی معتقد است که «این اقدام مانع از قاچاق نمی شود بلکه آن را ترویج می کند.»
جانا فاورو، مدیر امور وکالت در مرکز پناهجویان، گفت که تصمیم بریتانیا لکه تاریکی بر تاریخ این کشور است.
خانم فاورو به SBS News گفت: "مطلقاً هیچ توجیهی برای بازداشت برون‌مرزی وجود ندارد. دولت استرالیا اکنون دو بار آن را امتحان کرده است و هر دو بار این اقدام شکستی مطلق در سیاست بوده است."
او می‌گوید: «این کاملاً غیر قابل درک است که چرا کشور دیگری سعی می‌کند از کاری کپی کند که چنین سیاه‌چاله مالی و اخلاقی از آن به جا مانده.»
این تصمیم انتقاد رهبری کلیسای انگلیکن را نیز برانگیخته است.
اسقف اعظم کانتربری جاستین ولبی مداخله سیاسی مستقیم و غیرمعمولی را در خطابه یکشنبه عید پاک خود انجام داده و گفته که در مورد فرستادن پناهجویان به خارج از مرزهای کشور سوالات اخلاقی جدی وجود دارد.
وی گفته:«واگذار کردن مسئولیت‌های ما، حتی به کشوری که می‌خواهد عملکرد خوبی داشته باشد، مانند رواندا، برعکس طبیعت الهی است که خود مسئولیت شکست‌های ما را بر عهده می‌گیرد.»
آقای جانسون هنگام اعلام این طرح، از رواندا به عنوان یکی از امن‌ترین کشورهای جهان یاد کرده، علی‌رغم اینکه دولت بریتانیا در سال گذشته نگرانی خود را در مورد سابقه حقوق بشر این کشور ابراز کرده بود.
خانم فاورو می‌گوید بازداشتگاه برون مرزی، سیستمی برای آسیب‌دیدگی مجدد کسانی است که سعی در فرار از خشونت و ترور دارند.
"آنچه در مورد رواندا بسیار تکان دهنده است این است که در سال گذشته، بریتانیا به افرادی که از آزار و اذیت در رواندا فرار می کنند، پناهندگی اعطا کرد. بنابراین این برای کسی که در آینده از رواندا فرار می کند چه معنایی دارد، آنها می توانند پس از آن به کشور بازگردانده شوند. محل آزار و اذیت آنها؟
"این اقدام واقعاً هیچ معنایی ندارد. و اقدامی ظالمانه است با این ایدئولوژی که مردم نباید با قایق پناهنده شوند."
تصمیم دولت بریتانیا سوالات بسیاری از جمله هزینه نهایی این طرح و نحوه انتخاب پناهجویان انتقالی را بی پاسخ می گذارد.
بریتانیا می گوید کودکان و خانواده های دارای فرزند به رواندا فرستاده نخواهند شد.
