Πριν μερικές εβδομάδες διακρίθηκε στα βραβεία Πολυπολιτισμού της Βικτώριας για τη συνεισφορά του στη σύσφιγξη δεσμών μεταξύ της αστυνομίας και μεταναστών.
Κύρια σημεία
- Ομογενής αστυνομικός διακρίνεται για δεύτερη φορά από την πολιτεία της Βικτώριας
- Κεντρικό στοιχείο της δουλειάς του, οι επαφές και η διαμεσολάβηση με μεταναστευτικές κοινότητες
- Ήταν ανάμεσα στους αστυνομικούς που επιτηρούσαν το lockdown κατοικιών στο North Melbourne
Με πεδίο δράσης τα βόρεια και βορειοδυτικά προάστια της Μελβούρνης, ο κ. Παρίσσης αναπτύσσει εδώ και χρόνια επαφές με εκπροσώπους και μέλη τοπικών κοινοτήτων.
Πολλοί εξ αυτών έχουν μεταναστεύσει από το Κέρας της Αφρικής, και όπως λέει η εμπειρία στις χώρες καταγωγής τους μπορεί να συνδέεται με στερεότυπα για αστυνομικούς.
«Έρχονται από κράτη όπου υπάρχει φόβος για την αστυνομία, οπότε πρέπει να εργαστούμε σκληρά για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους».
Πρόκειται εν τω μεταξύ για τη δεύτερη φορά στα 30 χρόνια υπηρεσίας του που λαμβάνει τη συγκεκριμένη διάκριση, σε αναγνώριση μάλλον μιας ιδιάζουσας πρόκλησης που κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον περασμένο χρόνο.
Ήταν ανάμεσα στους αστυνομικούς που επιτηρούσαν το lockdown στους πύργους εργατικών κατοικιών που επιβλήθηκε ξαφνικά τον Ιούλιο στο ζενίθ της πανδημίας.
«Ήταν Σάββατο βράδυ το είδα στα νέα, δεν ξέραμε ούτε εμείς οι αστυνομικοί στο τμήμα μας ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο», θυμάται για την οδηγία που υποχρέωσε από τη μια στιγμή στην άλλη σε εγκλεισμό κατ’ οίκον περίπου 3.000 άτομα.
«Άνοιξα το κινητό της δουλειάς και είχα περίπου 13-14 κλήσεις από μέλη της κοινότητας που είχαμε δουλέψει μαζί, μου είχαν αφήσει μηνύματα και ρωτούσαν ‘τί γίνεται;’ ‘πρέπει να μας βοηθήσεις Νεκτάριε’».
Ο πανικός και η σύγχυση ήταν διάχυτα, περιγράφει ο κ. Παρίσσης και η εμπιστοσύνη κλονίστηκε αρχικά, αλλά αποκαταστάθηκε γρήγορα χάρη στη συνεργασία με τοπικούς παράγοντες και θρησκευτικούς ηγέτες.
Τα συμβάντα εκείνων των ημερών, πέρα από την ιδιαιτερότητά τους λόγω της πανδημίας, επιβεβαιώνουν τους κυριότερους λόγους που οδήγησαν τον ομογενή να επιλέξει το επάγγελμα του αστυνομικού.
«Ήθελα να κάνω μια δουλειά που να έχει κάτι διαφορετικό κάθε μέρα και πραγματικά έτσι είναι. Είχα μεγάλο πάθος να βοηθάω τον κόσμο και γι’ αυτό μπήκα στη σχολή[...]Ιδιαίτερα να στηρίζω μετανάστες, ίσως επειδή και οι δικοί μου γονείς ήρθαν ως μετανάστες και είχαν τις δικές τους δυσκολίες, και γι’ αυτό νομίζω ότι με τραβάει».
Πατήστε play στην κεντρική φωτογραφία για να ακούσετε το podcast.
