این گزارش که توسط مرکز مهاجرت و دربرگیری دانشگاه موناش و ائتلاف زنان مهاجر و پناهنده، اتحاد هارمونی، تهیه شده، در نوع خود نخستین تحقیق است و امروز (چهارشنبه، ۳۰ جون) توسط رییس اتحاد هارمونی، نیادول نیون، در باشگاه ملی رسانه‌ها منتشر خواهد شد.
محققان در بررسی خود از ۱۳۹۲ زن مهاجر و پناهنده از سرتاسر آسترالیا در مورد امنیت شان پرسیده‌اند. سوال‌های این پژوهش در برگیرنده خشونت خانگی و خانوادگی، امنیت شغلی و مالی، قربانی‌سازی و اعتماد به نهادها و پولیس بوده‌اند. اثرات همه‌گیری کووید-۱۹ نیز جزو سوال‌های این تحقیق بوده‌اند.
یافته‌های این بررسی نشان می‌دهند که ۳۳ درصد از پاسخ‌دهندگان نوعی از خشونت خانگی و خانوادگی را تجربه کرده‌اند. معمول‌ترین انواع خشونت تجربه شده توسط این زنان، رفتارهای کنترل‌کننده (۹۱ درصد)، خشونت علیه دیگران و/یا ملکیت (۴۷ درصد) و خشونت فیزیکی یا جنسی (۴۲ درصد) بوده‌اند.
اکثر این زنان گفته‌اند، بیش از یک نوع خشونت را چندین بار تجربه کرده‌اند، هرچند محققان اشاره می‌کنند که جمع‌آوری سند و مدرک برای اثبات کنترل اجباری، کاری «پیچیده» است.
کنترل اجباری قبلاً به عنوان یک الگوی سوءاستفاده عمدی تعریف شده است که می‌تواند باعث منزوی شدن شریک زندگی از خانواده و دوستان، محدود شدن حرکات و تحت نظارت قرار گرفتن آن‌ها شود.
خانم نیون به اس‌بی‌اس دینکه گفت: «ما این بررسی را انجام دادیم چون می‌خواستیم داده‌های جامعی را ایجاد کنیم که می‌توانند بر سیاست‌ها و فرایندهای عملی برای اتخاذ تصمیم‌‌هایی اثر بگذارند که بر زنان مهاجر و پناهنده تأثیر می‌گذارند».
«چنان‌که همه ما می‌دانیم، این یک گروه بسیار متنوع مردمی است.»
این گزارش در آستانه اجلاس دو روزه ملی امنیت زنان در ماه آینده نشر شد، جایی که دولت‌ها و ذی‌نفعان در آن گرد هم می‌آیند تا برنامه ملی بعدی را برای کاهش خشونت علیه زنان شکل دهند.
محققان گفتند که این یافته‌ها بیانگر لزوم در نظر گرفتن تجربیات «ریز» زنان مربوط به این گروه گسترده مردمی (مهاجران و پناهندگان)، مانند وضعیت ویزه و اعتقادات مذهبی، در تعریف سوءاستفاده و بدرفتاری و گسترش این تعریف هستند.
ماری سِگریو، استادیار و نویسنده ارشد این گزارش به اس‌بی‌اس نیوز گفت: «همان‌طور که به سمت اجلاس و اصلاحات پیرامون یک برنامه ملی جدید برای پایان دادن به خشونت علیه زنان نگاه می‌کنیم، فکر می‌کنم آن‌چه این بررسی به ما می‌گوید، این است که ما کاملاً باید به جمعیت‌های اصلی و تجربیات آن‌ها گوش فرا دهیم.»
نخستین تجربه خشونت در جریان همه‌گیری
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند، ۱۷ درصد قربانیان خشونت خانوادگی و خانگی گفته‌اند که در جریان همه‌گیری کووید-۱۹ (بین مارچ و نوامبر ۲۰۲۰) برای نخستین بار مورد خشونت واقع شده‌اند، در حالی که ۲۳ درصد از معمول‌تر شدن خشونت در این دوران و ۱۵ درصد از تشدید آن خبر داده‌اند.
گزارش همچنین نشان می‌دهد که خشونت خانگی و خانوادگی اغلب توسط همسر فعلی یا سابق انجام شده است. اما به گفته پروفیسر سگریو، نباید فراموش شود که در برخی موارد قربانی توسط چندین عضو خانواده مورد خشونت قرار گرفته است. سی‌وپنج درصد قربانیان افراد خشونت‌گر را عضو خانواده و ۲۳ درصد آن‌ها را عضو خانواده همسرشان معرفی کرده‌اند.
دارندگان ویزه‌های موقت در خطر هستند
برای اولین بار در یک مطالعه ملی، محققان تعریف رفتارهای کنترلی را به موارد خاص مربوط به مهاجرت- از جمله وضعیت ویزه و استفاده از فریب در مسایل مهاجرتی- گسترش داده‌اند.
از میان ۱۳۹۲ پاسخ‌دهنده این بررسی، ۷۸۱ تن شهروند آسترالیا بوده‌اند. از میان غیرشهروندان، ۳۶۷ تن اقامت دایمی داشته و ۲۲۹ تن دارندگان ۱۶ نوع ویزه موقت بوده‌اند.
معمول‌ترین انواع ویزه‌های موقت در بین این زنان، ویزه‌های تحصیلی یا آموزشی (دارنده اصلی یا فرعی)، بریجینگ، همسر، کار و پناهندگی/بشردوستانه بوده‌اند.
این بررسی نشان می‌دهد که دارندگان ویزه‌های موقت به تناسب زنان دیگر سطح بالاتری از خشونت را تجربه کرده‌اند، طوری که 40 درصد قربانیان دارندگان ویزه‌های موقت، ۳۲ درصد شهروند آسترالیا و ۲۸ درصد آن‌ها دارندگان ویزه‌های دایمی بوده‌اند.
رفتارهای کنترلی مرتبط به مهاجرت، از جمله تهدیدهای مداوم اخراج از کشور، انصراف از حمایت مالی یا جلوگیری از دسترسی سایر اعضای خانواده به ویزه یا سفر به آسترالیا، شایع‌ترین انواع خشونت تجربه شده توسط دارندگان ویزه‌های موقت بوده‌اند.
پروفیسر سگریو گفت خشونت‌گران به طور مداوم از وضعیت مهاجرتی زنان به عنوان مکانیزم کنترلی کار می‌گیرند.
قربانی‌سازی و اعتماد به نهادها
پنجاه‌ودو درصد آن‌هایی که خشونت خانوادگی و خانگی را تجربه کرده، گفته‌اند که این موضوع را با کسی- اغلب خانواده و دوستان- شریک کرده‌اند.
اما این بررسی نشان می‌دهد در حالی که دین بخش مهمی از زندگی روزمره پاسخ‌دهندگان بوده، تعداد بسیار اندکی یک رهبر مذهبی را به عنوان شخص معتمدشان شناسایی کرده‌اند.
زنان جوانتر، به طور اوسط، در مقایسه با زنان سالخورده‌تر، سطح اعتماد پایین‌تری نسبت به نهادها گزارش کرده‌اند، طوری که نزدیک یک‌سوم پاسخ‌دهندگان زیر سن ۴۴ سال گفته‌اند هیچ اعتمادی به رهبران مذهبی ندارند، اما این رقم در بین زنان بالای ۶۵ سال ۱۷ درصد بوده است.
همچنین زنان بین ۱۸ تا ۲۹ ساله پایین‌ترین سطح «مشروعیت» را به پولیس داده‌اند و نزدیک به نیمی از آن‌ها میزان پایینی از اعتماد نسبت به پولیس داشته‌اند.
تقاضا برای حمایت بلندمدت
با ادامه شیوع کووید-۱۹ در آسترالیا، محققان خواستار به رسمیت‌شناسی تجربیات جوامع مهاجر و پناهنده هستند، به‌ویژه این‌که آن‌ها در میان گروه‌هایی هستند که به‌شدت از این همه‌گیری آسیب دیده‌اند.
مطابق یافته‌های این گزارش، ۱۰ درصد از پاسخ‌دهندگانی که در سال ۲۰۱۹ شاغل بوده‌اند، کارشان را به دلیل شیوع کووید-۱۹ از دست داده‌اند، و دارندگان ویزه‌های موقت نسبت ساکنان دایمی و شهروندان در تنگدستی بیشتری قرار دارند.
محققان به رهبران توصیه می‌کنند که در زمینه مبارزه با خشونت خانگی و خانوادگی فراتر از تدابیر کوتاه‌مدت فکر می‌کنند.
اگر شما- یا کسی از آشنایان تان- مورد خشونت جنسی، خانگی یا خانوادگی قرار گرفته‌اید، از وبسایت «» دیدن کنید یا به شماره ۱۸۰۰۷۳۷۷۳۲ زنگ بزنید.
زنان دارای پیشینه مهاجرت یا پناهندگی که مورد خشونت خانوادگی و خانوادگی قرار دارند، می‌توانند با شماره ۱۸۰۰۷۵۵۹۸۸ به ، مرکز چندفرهنگی مبارزه با خشونت خانوادگی، تماس بگیرند یا از نشانی دیدن کنند.
